E' paen de' marinaer

Valderico Vittorio Mazzotti

La svèglia la ha sunae, l’è nota fonda.
E’ marinaer l’è strach mo u s’ha d’alzae!
A là, te mez de maer u i tocca andae:
e’ paen de marinaer u n’è sla sponda!

L’è a là, ancoura ad là, dla ròiga nira
duvè ch’e’ fa l’incrous e maer se zil,
l’è a là che e’ marinaer, alghed m’un fil,
e’ sfòida la tempesta e la bufira!

Ormai che lumicin l’è in luntanaenza,
cumè una lòzla t’un cantir …
Da ste mument: un maer countra una laenza,

di fiul che, apena svèg’, i vò magnè,
dal dòni ch’ha l j aspeta s’un panir …
Tòt e’ dipènd da quèl ch’j avrà pischè!